Fàinetai moi xénos isos theoìsin
émmen'òner òttis enàntiòs toi
isdànei xaì plàsion àdu qonèi-
sas upaxoùei,
xaì ghelàisas iméproen, tò m'é màn
xardìan en stéthesin eptòaisen.
òs gàr és s'ìdo bròke', òs me qònai-
s' oùd'én ét'eìchei,
allà cham mèn glòssa dèage, lèpton
d'aùtika chròi pùr upadedròmaken,
oppàtessi d' oùd én òremm, epirròm-
beisi d'àxouai:
à dé m'ìdròs xaxxhéetai, tròmos dé
paìsan àgrei, chlorotèra dè pòias
émmi, tethvàchen d' olìgo pidéuen
qàinom'
allà pàn tòlmaton èpei
A quanto mi risulta, è l'unico caso in cui usa gli a capo, interrompendo la parola; Saffo è davvero sconvolta: sono singhiozzi.
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento